sacramentskerk 100 jaar

100 jaar Sacramentskerk Delft

In 1939 gaf de toenmalige bisschop aan pastoor v.d.Salm de opdracht voor de bouw van een nieuwe kerk, de hulpkerk was te klein geworden. In mei 1940 was de kerk af en zou geopend worden op 10 mei. Dit ging niet door, maar de kerk werd al wel in gebruik genomen, omdat men bang was dat de kerk ingenomen zou worden door de Duitsers.               
Vandaag 100 jaar na de bouw van de hulpkerk hadden we vanmorgen, in coronatijd, een feestelijke viering niet met een volle kerk want dat kan nog steeds niet maar wel het aantal dat toegestaan is.

Het koor bestond uit enkele zangers, want de mensen mogen niet meezingen, laten we hopen, dat we eens weer uit volle borst mogen zingen. De kerk was mooi versierd met prachtige bloemen, en veel licht van de kaarsen. Aan het eind van de viering kreeg elk huisgezin een beker mee naar huis met een afbeelding  van de kerk en pastorie met opschrift:
100 jaar Sacramentskerk.

Enkele mensen kregen een kerkelijke onderscheiding, een bronzen kruis van de Eucharistie. Zij  hadden vele jaren als vrijwilligster gewerkt in de kerk. Ook Goretti werd naar voren geroepen en wist niet wat er ging gebeuren, als voorzitter van de bezoekgroep en de jaarlijkse feestdag voor de ouderen van de bezoekgroep heeft zij het verdient om in het zonnetje gezet te worden. Daarnaast is zij ook  betrokken bij de oogstdankdag om te zorgen dat het fruit en bloemen verdeeld worden over  de mensen die ziek zijn en de verschillende ouderen. zij kreeg dit ook omdat ze altijd zo vriendelijk is.   
Zij is heel blij met haar penning as. zondag is de tweede viering want zo kunnen er meer mensen mee vieren in deze toch zo moeilijke tijd.

We hopen dat we als alles weer normaal is, dat we dan  het feest met elkaar en met koffie en wat lekkers nog eens over kunnen doen, maar zoals vanmorgen iemand zei: wat in het vat zit verzuurd niet.

 

 

 

 

 

Samen aan de Tafel van de Heer / Meinsam am Tisch des Herrn

 

Avondmaal voor daklozen in Amsterdam                             fot0 Nederlands dagblad

Tien jaar geleden zijn 30 vooraanstaande Duitse theologen ( 15 Protestanten en 15 Katholieken ) samengekomen met het doel: begrip tussen de kerken om dogmatische geschilpunten te bespreken. Het was een informele werkgroep vanuit de Ökumenischer Arbeitskreis evangelischer und Katholischer Theologie ÖAK.

Zij wilden de mogelijkheid onderzoeken om met elkaar avondmaal en eucharistie te vieren vanuit de gedachte: waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn, ben Ik in hun midden. ( Math 16: 20 ).
door deze toezegging van Christus aanwezigheid worden en zijn alle gelovigen in Christus verenigd en is dit de dragende grond voor de oecumene.

Het beoogd doel is: een stap vooruit zetten maar dat heeft consequenties: samen vieren van eucharistie en avondmaal.

Lees verder

“Er zit een scheur in een vaas

„Er is een scheur in alles, door deze scheur valt het Licht.“ ( Leonhard Cohen)

Zr. Katharina schreef in het mededelingenblad:

Het beeld en het voorwoord van P. Peter Kreutzwald OP, de provinciaal van Teutonia in het laatste nieuwsblad van de Duitse Dominicanen heeft mij erg aangesproken, daarom wil ik dit graag met u allen delen.

„De sculptuur op het titelblad is een werkstuk van Udo Mathee. Een vaas. Een vaas met een openstaande scheur. Als vaas schijnt die onbruikbaar geworden, want die kan geen water meer vasthouden. Dus weg ermee. Maar wacht even! „Sinnvoll“ heeft de kunstenaar in gouden letters langs de scheur geschreven. Misschien heeft de vaas toch nog een waarde en een zin. De scheur maakt het mogelijk inzage te krijgen in de binnenkant van de vaas. Door de scheur licht als een bliksem de gouden binnenkant van de vaas op. Terwijl aan de buitenkant van de vaas het hele kleurenspectrum matte kleuren laat zien, straalt de binnenkant als bladgoud.

Het herinnert mij aan een passage uit de brief aan de Korintiërs. „Uit de duisternis zal licht schijnen, heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus. Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van ons zelf komt, maar van God.“ (2 Kor. 4,6b-7)

Bisschop Wilmer schrijft in DIE ZEIT: „Waar wij als kerk altijd perfect willen zijn, vergeten wij Gods genade. Zijn troost. Zoeken naar een genadige God is onze  blijvende opgave als christen. … Wij hebben een goede kijk nodig voor de gewonde harten van vandaag, voor de scheur in het bestaan van anderen, voor de barst in ons eigen leven. Leonhard Cohen zingt: ´There is a crack in everything.` Door deze barst, deze pijn en deze woede heen te gaan brengt ons op weg naar God.“ (DIE ZEIT van 4. juni 2020).“

 

Gulden Mis. Missa Aurore

Op de woensdag één week voor  Kerstmis wordt vroeg in de morgen de Gulden Mis gevierd, al enkele jaren vieren wij deze in onze kerk.
De viering is speciaal gewijd aan Maria, Jezus moeder.

Maria in blijde verwachting

De Gulden Mis wordt opgedragen op de woensdag na de derde zondag van de Advent. De Mis begint met het Rorate (Dauwt hemelen der rechtvaardigen) . Tijdens de viering  wordt in het bijzonder stil gestaan bij de blijde verwachting van Maria.  Aan het bijwonen van deze mis wordt een bijzondere waarde toegekend, waarop het woord Gulden betrekking heeft. Het volksgeloof neemt aan dat men altijd verhoort wordt in alle smeekbeden die men tot Maria in deze Mis richt. In het verleden oefende de Gulden Mis een bijzondere aantrekkingskracht uit op mensen die in nood verkeerden, of op mensen wier naasten op zee waren. De mis werd dan ook wel Schippersmis genoemd.

Het gebruik van de Gulden Mis bestaat sinds de vijftiende eeuw in Nederland en België maar ook in andere Europese landen.
De Mis wordt bij voorkeur opgedragen aan het Maria-altaar en ze heeft plaats ofwel ’s morgens voor het opgaan ofwel ’s avonds na het ondergaan van de zon, met enkel kaarslicht als verlichting.

Bij ons is de viering vroeg in de morgen om 7.30 alleen met kaarslicht wat heel sfeervol is en iedereen is nog niet helemaal wakker. Zoveel mogelijk kaarsen worden er aangestoken om te kunnen lezen en te kunnen zingen.
Dit jaar was het heel druk veel mensen waren gekomen zelfs enkele gezinnen met kleine kinderen.

Na de viering was er koffie en een krentenbol voor ieder die dat wilde.

 

Advent

Meditatie bij de Advent

Advent, 2 Komst, Komst, Advent Kaarsen

De Advent is mijn lievelingstijd van het Kerkelijk jaar, omdat het helemaal van verwachting gevuld is. Het is deze hoopvolle spanning, die uit het zogenaamde afwachten, of het geduldig wachten die het tot blije verwachting maakt. Denken wij alleen aan vrouwen, die een gewenst kind verwachten, of aan kinderen, die op Sinterklaas of het Kerstkind wachten en daaraan verbinden ze tegelijk de vervulling van hun wensen. Of kijken wij in onze wereld naar Hongkong, Bolivia, Libanon, om maar enige landen te noemen. Daar komen mensen moedig voor de verandering van hun levensomstandigheden op.

Maar ook daar, waar mensen, zoals in Israël ten tijde van Jezus, hun wens naar meer zelfbeschikking maar zelden luid laten horen, leeft toch in het volk de verwachting op een redder. Hoe treurig is het wanneer de  onderdrukker dat bereikt, dat men niets meer verwacht aan verandering of iets nieuws, wanneer de hoop ophoudt te bestaan. Dan grijpt om zich heen wat in het leven de woestijnvaders Acedia noemden, een bedompte troosteloosheid. De Adventstijd wil ons met onze wensen, verwachtingen en vurige verlangens in aanraking brengen, waarop wij wachten diep in ons binnenste, wat komt, wat eindelijk zal komen. Advent, de komst van Christus en wat brengt hij aan heil voor mij mee?

Welke verandering, verbetering, bevrijding, redding, welke troost of vrede? In het woordenboek lees ik:  adventus “aankomst” behoort tot ad-venire “aankomen”. Laten wij ons dus inzetten voor een avontuurlijke tijd, riskeren wij moedig God te verwachten met onze hoop vol verlangen als een van ons en met ons.

 

 

Priester wijding van Stefan Mangnus

In de Steigerkerk in Rotterdam wijdde bisschop Gerard de Korte van ’s Hertogenbosch op 15 juni

Wijding van Stefan in Rotterdam

dominicaan Stefan Mangnus tot priester.

Het is niet de God van de filosofie, maar de God van het leven, de God van de Bijbel, de God van
de armen en bedroefden die “gangen boort naar onze oren”, zoals Psalm 40 zingt. Stefan is
gefascineerd door deze God, die de wereld bemint. In die liefde leven wij”.

Dat zei bisschop Gerard de Korte in zijn homilie bij de priesterwijding van Stefan Mangnus. Hij
kenschetste hem als een man die “leeft in relaties” met “God als zijn eerste liefde”. Het verbaasde
hem niet dat Stefan zich aangetrokken voelt tot een leven van studie, gebed, gemeenschap en
prediking.

“Bel mij als je gewijd wilt worden”, had de bisschop gezegd toen Stefan in 2014 intrad in de Orde der Predikers. Stefan was toen al 4 jaar zijn bisschoppelijke gedelegeerde voor onderwijs en catechese en in die tijd was een vriendschappelijk contact gegroeid.

De Korte benadrukte dat priesters dienaars zijn, zoals Christus dat is. Stefan zet zich onder meer daarom in voor ongedocumenteerden en asielzoekers, die hij taalles geeft. De steigerkerk was goed gevuld met parochianen, familie en vrienden, leden van de dominicaanse geledingen en van andere religieuze orden en congregaties, en broeders uit onze omringende landen. Stefan studeerde onder meer in Toulouse, Cambridge en Oxford.

Ook waren er muzikale vrienden, die door Stefan gevraagd waren te zingen. Pas daags voor de wijding oefende het koor voor het eerst, maar het klonk als een klok, onder leiding van Maarten Michielsen en onder orgelbegeleiding van Anton Doornheim.

Stefan is de tweede van de nieuwe generatie dominicanen die priester is gewijd. De eerste was Richard Steenvoorde o.p. afgelopen november. Beide broeders wonen in het nieuwe convent van de Dominicanen in Rotterdam