Feestelijke 1e professie van Thomas en Michaël

In een volle Dominicuskerk in Zwolle deden Thomas Volkers en Michaël Machielse op 11 september hun 1e professie in de Orde van de Predikers.

Zusters en broeders uit het hele land en uit alle dominicaanse geledingen waren aanwezig en heetten hen letterlijk met een warme omhelzing welkom in hun kring. Ook veel familieleden, vrienden en oud-collega’s waren gekomen om deze stap in het ingroeien in een leven als dominicaan te vieren met Thomas en Michaël Dominiek.

Na de plechtigheid, die afgesloten werd met een Salve Regina op dominicaanse melodie én het zingen van O lumen Eclesia, het lied voor Dominicus, was er een tuinachtige receptie in de tuin van het mooie klooster van Zwolle.

Provinciaal overste René Dinklo reflecteerde in zijn preek op onder meer het verhaal van de verloren zoon uit Lucas. Hij benadrukte dat wij mensen barmhartigheid verlangen van God en van elkaar, maar dat God ons altijd al gevonden heeft, zelfs als wij gevangen zijn in ingewikkelde of tegenstrijdige verlangens.professiefeest1

De vraag is: ‘Wat of wie zetten we in ons leven in het centrum? Het risico van deze tijd is dat je jezelf centraal stelt. Egocentrisme en narcisme zijn in onze tijd veel aanwezig’, zei René Dinklo.

‘Maar jullie kiezen voor een leven in communiteit, in een wij. Met mensen die je niet hebt gekozen maar met wie je wel een ideaal deelt. Het heilige of God staat in dat leven centraal. Middelpuntvliedend laat het liefde en genade op ons afkomen. We hoeven het niet allemaal zelf te doen. Als we goed leven, leven uit God, kunnen we gestalte geven aan Gods liefde en barmhartigheid. Religieus leven bij uitstek plek om dat in te oefenen.’

René Dinklo heette broeders Michael Dominiek en Thomas van harte welkom, met al hun talenten en eigenaardigheden, ‘tot geluk van velen en van jullie zelf’.

‘Voel je in de komende drie jaar gedragen door God die jullie al gevonden heeft, en door mensen, onder wie je medebroeders en –zusters, van wie je barmhartigheid mag verwachten. Zoals God ons al gevonden heeft, zo mogen wij in ieder mens een broeder of zuster zien.’

150 jaar Dominicanessen van Bethanië

„De grootste heiligen hebben een verleden, de grootste zondaars een toekomst!“ Korter kun je niet samenvatten, wat Bethanië van het begin af aan wilde zijn en vandaag nog is: een gemeenschap waarin wat in kerk en maatschappij onmogelijk lijkt, werkelijkheid kan worden als teken van het feit, dat bij God niets onmogelijk is.

In veel woorden, gebaren en prachtige vieringen stond deze “intuïtie van Bethanië”, zoals de Meester van de Orde, P. Bruno Cadoré het meerdere keren noemde, in het centrum van de feestelijkheden rond de verjaardag van de stichting van Bethanië op 14 augustus 1866. Steeds opnieuw beklemtoonde P. Bruno, hoe zeer de Orde van de dominicanen deze intuïtie nodig heeft.                                                                                                                unnamed

 

Lees verder

Onverwachte herinneringen aan zuster Vitala

P1130394Mijn vader Gerrit Willems is gedurende zijn werkzame leven in dienst geweest bij de Zusters van Bethanië. Van 1954 tot 1965 was hij tuinman bij klooster en kinderhuis ‘De Beuken’ in het toenmalige Hees bij Nijmegen. Vanaf 1965 tot in de jaren tachtig was hij bedrijfsleider op de boerderij bij het klooster en kinderhuis ‘St. Jozef’ in het Brabantse Rijsbergen, tot het klooster werd opgeheven. Als gezin hebben wij altijd op het terrein van die kloosters gewoond. De geboortegrond van mijzelf, mijn broer Ton en zus Annie is rondom het klooster in Hees. Ikzelf en mijn broer zijn in 1955 resp. 1957 geboren in het oorspronkelijke koetshuis en boerderij, mijn zus (1960) in de later daarnaast nieuw gebouwde tuinmanswoning.
Mijn ouders hadden een goede band met de Zusters. Zuster Vitala hielp mijn moeder Lies bij de geboorte van mijzelf en van mijn broer; mijn zus kwam net iets te snel, Zuster Vitala was er graag bij geweest! Bij mijn geboorte kreeg ik overigens als derde naam ‘Alcide’ mee, naar de stichter van de orde van de Zusters van Bethanië, pater Lataste
Mijn herinneringen aan Zuster Vitala zijn heel divers. Zo herinner ik mij dat ze met mij in Nijmegen naar de Waalkade is gelopen om daar de intocht van Sinterklaas met de Stoomboot mee te maken, ook de hoge muren van de indrukwekkende kade spraken als kind tot mijn verbeelding.
Lees verder

Maria Magdalena

Onze algemene overste schreef in haar mededelingen aan de zusters.Maria Magdalena

Misschien hebt u het al gelezen: in de Kerk mag de feestdag van de H. Maria Magdalena intussen als feest worden gevierd. Dat bewijst ons dat de hoogachting voor deze grote vrouw, die de eerste getuige van de verrijzenis was, ook in de Kerk is gegroeid. Je kunt er niet meer omheen, dat het een vrouw was, die de opdracht kreeg, getuigenis af te leggen van de ontmoeting met de Heer en deze uit te dragen.

Als patrones van de Orde en voor ons in Bethanië is dat al lang vanzelfsprekend. We vieren, samen met onze medezusters in Mont, 22 juli al altijd niet alleen als feest, maar zelfs als hoogfeest. Daardoor herinneren we ons telkens weer, waar het uiteindelijk in Bethanië op aankomt: op de levendige ontmoeting met de Verrezene en het daaruit volgende getuigenis.
Dat is de geschiedenis van het christendom. En dat is de geschiedenis van Bethanië in één punt samengevat. Slechts degene die de Verrezene heeft ontmoet – die Gods barmhartigheid zelf heeft ervaren, die werd aangestoten door een woord, die een persoonlijk appèl ervoer, die in zijn diepste wezen is aangeroerd – kan over dit diepste geluk vertellen en van daaruit leven. Waar dan ook – in een klooster of als lid van een lekengemeenschap, in de gevangenis of in de maatschappij. Vaak bestaan er geen woorden voor deze diepe ervaring, maar ze is er wel. We krijgen niet te horen, met welke woorden Maria Magdalena hierover vertelde aan de leerlingen. Maar het moet authentiek zijn geweest , want daarna begon de beweging van de leerlingen van Jezus te groeien en steeds meer mensen werden erdoor gegrepen en konden zich voor deze boodschap openen.

De muizenkolonie

In bange en boze tijden kan je geinspireerd worden om een verhaaltje te schrijven. Dat gebeurde met zr. Christa:
muis
Onder de vloer van een oude schuur bevindt zich een grote muizenkolonie. Er zijn verschillende nesten met vader, moeder muis en ontelbaar veel jonkies. Alle muizen hebben het goed want er is eten in overvloed: korrels tarwe, mais en af en toe een stukje kaas. Aan de kaas komen is een moeilijke en gevaarlijke klus. Meestal gaan de vaders op pad en verschalken wat stukjes kaas in de woning van de boer. Soms gaan de moeders met wat jonkies. De taken zijn eerlijk verdeeld en iedereen levert met veel plezier zijn aandeel, want kaashalers worden gewaardeerd.

Lees verder

Een impressie van een gevangenis in Amerika

Introductie                                                                                                                           

tekening van een gevangene.

tekening van een gevangene.

Afgelopen maand maart ben ik in Amerika geweest om mijn (leken) dominicanen broedersen zusters van de Lady of our Mercy chapter in Norfolk prison, Massachusetts te bezoeken. Deze gemeenschap bestaat zowel uit gedetineerden als niet gedetineerden leden. Dit is dus een bijzondere religieuze gemeenschap en ik was nieuwsgierig hoe dat nu in de praktijk functioneert. Omdat ook vele van mijn medebroeders en -zusters in Nederland, collega’s, vrienden en bekenden benieuwd zijn naar mijn ervaringen met deze communiteit heb ik getracht deze in woorden te vangen.

Een impressie

The simple fact that a group of men came together to form a Dominican community because they wanted a better life for themselves, to change and to   pray. I truly was inspired by the faith of this group when I arrived here in 2007 and I am still inspired by that faith, to serve our community here behind the walls and the larger community outside of these walls. Prayer is a powerful gift that has affected change at MCI Norfolk in the lives of the men here and in the prison community as a whole which is what I love so much about our Dominican community; we are prayer warriors. Woorden uit de brief van de huidige president Pete, van de Lay Dominican Community Lady of our Mercy. In het jaar 2016 op de vierde zondag van de veertig dagen tijd woonde ik mijn eerste kerkdienst bij in Massachusetts Correctional Institute (MCI ) Norfolk. De kapel was vol, op enkele vrouwelijke vrijwilligers na waren het allemaal mannen. Allemaal mensen die vol aandacht de mis volgde en actief participeerde door lezingen en muziek. Daar zat ik dan. Nu ben ik wel gewend om in gevangenissen vieringen mee te maken en te doen. Al een aantal jaren werk ik als aalmoezenier in twee gevangenissen in Nederland. Maar dit was duidelijk van een andere orde. Terwijl in Nederland de aalmoezenier de diensten voorbereidt zowel naar inhoud als logistieke zaken, was het duidelijk dat dat hier in Norfolk door de gedetineerden zelf werd gedaan. Uiteraard was er in de Eucharistieviering een voorganger maar die kwam van buiten en was te gast. Alles gebeurde onder verantwoordelijkheid en controle van de mannen binnen.

Lees verder

Aboutaleb pleit voor zichtbare religie

Burgemeester Aboutaleb

Burgemeester Aboutaleb

Religie kun je niet wegpoetsen. Je kunt niet anders dan denken en doen vanuit je inspiratie, zei burgemeester Ahmed Aboutaleb zaterdag bij zijn toespraak in de monumentale Dominicuskerk ‘het Steiger’ in Rotterdam. ‘Laat het maar zien.’

Nederland is groot geworden met op de christelijke sociale leer geïnspireerde wetgeving, stelde de Rotterdamse burgemeester. ‘Het is belangrijk om te beseffen hoe diep geworteld en hoe belangrijk dit is. We zijn daar te weinig trots op.’

Aboutaleb riep de aanwezigen in de volle Dominicuskerk – die sinds zaterdag rijksmonument is! – op om trots te zijn op hun christelijk geloof in God en om zichtbaar te zijn in de publieke ruimte. ‘Ik vind het oprecht mooi als dominicanen er altijd zo (in habijt) bij zouden lopen, omdat het iets vertelt.’

De toespraak van Aboutaleb was het hoogtepunt van ruim twee weken festiviteiten vanwege het 800-jarig jubileum van de Orde van de Predikers in Rotterdam, een stad waar de dominicanen bovendien 600 jaar aanwezig zijn.

De populaire burgemeester maakte het delen van verhalen tot het thema van zijn lezing. Rotterdam telt mensen met 170 verschillende nationaliteiten, het is de voorhoede van een snel veranderende samenleving. Dat brengt onzekerheid mee, en dan heeft de overheid ook nog eens een geloofwaardigheidsprobleem. Er is een nieuwe ‘stip op de horizon’ nodig.

‘We zouden geen integratiebeleid nodig hebben als we nieuwsgieriger zouden zijn naar elkaar’, zei Aboutaleb. Volgens zijn analyse van onze samenleving zorgt de onzekerheid ervoor dat mensen vaak bezig zijn om de welvaart die we hebben te verdedigen en te beschermen. Lees verder

Over mensenrechten– 800 jaar Dominicanen

Elk mens is vrij en heeft een eigen waardigheid. Dat gold voor de Indianen in de 16eeeuw evenzeer als voor gevangenen, vluchtelingen en extremisten nu. Die schurende waarheid werd zaterdag verkend tijdens een studiedag over dominicanen en mensenrechten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dominicanen hebben een fascinerende geschiedenis met de mensenrechten. Er loopt een lijn van de woedende preek van Antonio de Montesinos in 1511 – ‘Zijn zij dan geen mensen?’, hield hij de Spaanse veroveraars in Hispaniola voor – naar de wetten van Burgos uit 1532. In die wetten werd voor het eerst gesproken over de rechten van mensen die door velen beschouwd werden als ongelovige wilden.

De studiedag, georganiseerd door de Dominicaanse Lekengemeenschap in de Nijmeegse Dominicuskerk, was deel van de viering van het achtste eeuwfeest. Het was ook het eerste publieke optreden van Richard Steenvoorde o.p., een van de jonge dominicanen. Aan het einde van zijn toespraak vroeg hij zijn meest oudere aanwezige zusters en broeders voor hem te bidden.

Richard is gepromoveerd in het internationaal recht, is tevens filosoof én studeert nu nog theologie in Oxford. Bij uitstek is hij dus degene die iets kan vertellen over dominicanen en mensenrechten, toegespitst op Francisco Vitoria (1493-1546), gerespecteerd jurist en theoloog in Salamanca.

Lees verder

Vastentijd – Tijd van Bezinning

Het eerste weekend van de vastentijd was gepland door de RKJ ( Rooms Katholieke Jongeren ) om naar het klooster te gaan van de Dominicanen in Huissen, om zo de vastentijd te beginnen. Aan mij was gevraagd om als begeleidster mee te gaan en de 2 thema’s die zij hadden te begeleiden. De thema’s waren: Vasten en 800 jaar Dominicanen.20160214_115441 (3)

Vrijdagavond rond 20.30 uur was iedereen gearriveerd en was er een kennismakingsronde.

De volgende ochtend om 8 uur was de Lauden( ochtendgebed ) in het klooster met aansluitend ontbijt in ons verblijf ODP ( onder de pannen ). Daarna werd iedereen op pad gestuurd om na te denken over wat is vasten voor mij? Hoe wil ik hier vorm aangeven?

Daarna kon iedereen vertellen hoe hij/zij hier over had nagedacht. Het was een mooi en open gesprek waarin steeds weer werd gesproken over de zoektocht naar God, meer tijd voor bezinning en gebed. Sober leven, minder bezig zijn met social media, facebook, twitter ed.

Lees verder