Simon Van Cyrene

In Telgte, een klein bedevaartsoord in de buurt van Münster, staat een bijzondere Kruisweg. Hij bestaat uit grote beelden, die de gebeurtenissen van Goede Vrijdag laten zien. Het bijzondere aan deze beelden is, dat – anders dan wij gewend zijn – Jezus daarbij op geen enkele statie voorkomt.
Het is, alsof men zelf de plaats van Jezus inneemt als men deze Kruisweg gaat en mediteert. We zien de gebeurtenissen zogezegd vanuit het oogpunt van Jezus.

Als wij dat doen, wordt heel sterk voelbaar, wat Jezus bedoelt als Hij zegt: „Wie mijn leerling wil zijn, neme zijn kruis op zich en volge Mij na.” Wat gebeurt er bij deze navolging van Jezus?

We zien de soldaat, die zijn plicht doet en Jezus het kruis op de schouder legt. Een routinehandeling. Hij denkt er beslist niet meer over na, wat hij eigenlijk doet. Tenslotte is het zijn job en zijn familie moet ervan leven.

We ontmoeten samen met Jezus Simon van Cyrene. We ontmoeten een mens, die zich laat storen in zijn normale ritme, gewoonweg aanpakt en een stuk weegs meegaat, tot onze grote opluchting.

We komen ook de huilende vrouwen van Jeruzalem tegen, die klagen en wenen, zoals dat hoort. Hun tranen helpen ons geen steek verder en het woord van Jezus “Weent niet over mij, maar over jullie en jullie kinderen” krijgt een nieuwe betekenis. Voor de geschonden mens zijn tranen alleen maar hoon!

We nemen dankbaar de zweetdoek aan, dat Veronica ons aanreikt. Een simpel gebaar, dat niets – en toch alles verandert. Ze ziet de lijdende mens aan en schenkt hem een gezicht.

We staan naast de soldaat die met de hamer zwaait om spijkers door de handen en voeten te slaan. Onverschillig, geroutineerd, terwijl wij worden overgeleverd aan ondragelijke pijnen en lijden tot aan de dood.

Wenende vrouwen

De Goede Week is begonnen en over enkele dagen vieren we onze grote geloofsgeheimen van lijden, dood en opstanding. De Kruisweg van Telgte laat ons zien, dat echte navolging geen zondagmiddagwandeling is. We zijn existentieel gevraagd om positie in te nemen. Zijn we bereid, samen met Jezus de weg te gaan, onverschilligheid, spot, vals medelijden te verdragen? Zijn we bereid om vanuit het perspectief van de mens langs de Kruisweg een helpende hand te bieden en ons te laten storen – het eenvoudige gebaar van medelijden te schenken, toe te kijken en uit te houden?

Vanuit menselijk oogpunt is het einde van Jezus de dood aan het kruis. Maar dat is niet het doel van Jezus! Het doel van Jezus is: tot aan het eind vasthouden aan het geloof in God, die voor ons een liefhebbende Vader is.
Pas daardoor wordt de kruisweg een weg naar opstanding.

Misschien is het goed om zich in de komende dagen bewust bezig te houden met de mensen van de kruisweg en vanuit dat perspectief te kijken naar waar we staan. Mogen deze heilige dagen ook voor ons doorgang worden naar opstanding!